Logo

PRZEDSZKOLE nr 4 w STALOWEJ WOLI o profilu ekologiczno - zdrowotnym

test
s4
s3
s6
Przedszkole z lotu ptaka 3
Przedszkole z lotu ptaka 2
Przedszkole z lotu ptaka 1
Slider2
s1
s2

ABC dzielnego przedszkolaka

ABC dzielnego przedszkolaka


Przedszkole wspiera wczesny rozwój dziecka we wszystkich sferach, pomaga określić własną tożsamość, przygotowuje do podjęcia nauki w szkole.

Przekroczenie progu przedszkola wiąże się ze zmianami w życiu dziecka, łzami dzieci i ich rodziców, lękiem i strachem przed nieznanym. Harmonijnie rozwijające się dziecko poradzi sobie z tymi problemami po kilku dniach lub po kilku tygodniach.

Są także dzieci, które nie dojrzały psychicznie i emocjonalnie (dotyczy to głównie trzylatków, choć może zdarzyć się także starszym dzieciom) do rozpoczęcia kariery przedszkolaka i trzeba będzie zastanowić się czy nie zrezygnować z przedszkola i spróbować ponownie za rok. Adaptacja to reakcja przystosowawcza organizmu do zachodzących zmian.

Pierwszy dzień w nowej sytuacji to niewątpliwie przekroczenie przez dzieci po raz pierwszy progu przedszkola. Tym bardziej sytuacja jest trudna, gdy wiąże się z powrotem, po urlopie wychowawczym mamy do pracy. W tym momencie zaczyna się dramat dorosłych i ich pociech. Aby ta sytuacja była jak najmniej stresująca należy się do niej dobrze przygotować. Ponieważ rodzice, szczególnie tych najmłodszych przedszkolaków przeżywają to nowe wyzwanie niejednokrotnie znacznie bardziej od swoich pociech tak, więc adaptacja powinna dotyczyć malucha oraz jego rodziców.

Dzieci wspaniale wyczuwają stany emocjonalne dorosłych, a jednym z mocniejszych uczuć jest strach tak, więc od dorosłego wiele zależy.

Przygotowanie dziecka do roli przedszkolaka:
  • Rozmawiamy z dzieckiem o wszystkim, czego już dowiedzieliśmy się na temat przedszkola, idziemy na spacer tą drogą, którą będzie chodziło do przedszkola, zapoznajemy go z nowym środowiskiem.
  • Stopniowo przyzwyczajamy dziecko do pozostawania pod opieką osób trzecich (oczywiście, do których mamy zaufanie), szczególnie, gdy dziecko nie miało takich doświadczeń i stopniowo ten czas wydłużać. Może to być najpierw w naszym domu, potem np. u cioci, lub w piaskownicy pod opieką znajomej mamy.
  • Coraz bardziej usamodzielniamy dziecko w zakresie samoobsługi (korzystanie z ubikacji, samodzielność w jedzeniu, rozbieraniu się) to bardzo ułatwi start.
  • Nauczmy dziecko porozumiewania się, komunikowania swoich potrzeb w taki sposób, aby nowi opiekunowie mogli je zaspakajać.
  • Wprowadźmy, (jeśli do tej pory to nie funkcjonuje) stały harmonogram dnia, głównie pory chodzenia spać i wstawania o takiej porze, o jakiej dziecko będzie budzone przed wyjściem do przedszkola.
  • Zmieńmy jadłospis , zbliżony do przedszkolnego- na pewno rozstanie z butelką, jeśli nie nastąpiło to do tej pory - nauka gryzienia.
  • Organizujmy spotkania z dziećmi, aby nauczyć nawiązywania kontaktów z rówieśnikami.
Rady:
  • Rozmawiamy z dzieckiem o jego wątpliwościach.
  • Akceptujemy uczucia dziecka.
  • Unikamy pośpiechu, aby zdążyć przytulić dziecko i spokojnie pożegnać się z nim.
  • Stosujemy małe dawki - stopniowo wydłużamy pobyt.
  • Nie wymykamy się cichaczem, dziecko poczuje się oszukane i straci zaufanie.
  • Dotrzymujemy danego słowa (głównie pory odbierania).
  • Pomagamy w samodzielności przez rozsądne ubrania (luźne spodnie - najlepiej na gumce, bluzy bez guzików, kapcie bez sznurówek).
  • Zaopatrzmy dziecko w opiekuna w postaci ulubionej przytulanki (nie zapomnijmy jej zabrać z przedszkola z powrotem).
  • Zostawmy numer telefonu kontaktowego wychowawcy.
  • Zaufajmy przedszkolu.
  • Uśmiechajmy się !!!
Jak przygotować dziecko do pobytu w przedszkolu
1. Pierwsze kroki w przedszkolu
Rodzice podejmujący po raz pierwszy tę ważną decyzję związaną z zapisaniem swojego dziecka do przedszkola mają z pewnością wiele wątpliwości, co do przygotowania i pobytu pociechy w przedszkolu.

Rozpoczęcie przez dziecko edukacji przedszkolnej jest momentem przełomowym w jego życiu społecznym. Dla wielu dzieci oznacza on pierwsze kontakty z dużą grupą rówieśników, których jakość jest znacząca dla rozwoju i późniejszego funkcjonowania w różnych środowiskach. Fakt ten wiąże się ze zmianą dotychczasowego trybu życia i zaspokajania potrzeb, do czego dołączają się nowe dla dziecka zadania związane z funkcjonowaniem w grupie przedszkolnej. Niesie to za sobą większe napięcie emocjonalne, lęk, niepewność i niechęć do przedszkola. Naturalne w takich sytuacjach są przejawy płaczu, krzyku, zamykania się w sobie, odmowa wykonywania pewnych działań - to tylko niektóre reakcje dziecka, które broni się w ten sposób przed utratą poczucia bezpieczeństwa.

Przystosowanie dziecka do przedszkola jest procesem trudnym, złożonym i wymagającym działań w kilku płaszczyznach:
  • pogodzenia się z koniecznością rozstania z najbliższymi i zaakceptowania tego faktu
  • zaakceptowanie pracowników przedszkola
  • adaptacji do nowego środowiska przestrzennego i przedmiotowego (sala zabaw, szatnia, ogród przedszkolny, sprzęt, zabawki)
  • adaptacji do rytmu życia placówki (zabawa, odpoczynek, posiłki, pobyt w ogrodzie)
  • zaakceptowanie życia w grupie rówieśniczej
Ta wielość zadań, którym dziecko musi sprostać, powoduje, że najczęściej mamy do czynienia z oznakami wieloaspektowej reakcji stresowej na nową sytuację i jej wymagania. Przejawia się ona w różnych sferach, zarówno na terenie placówki, jak i w domu i trwa czasem wiele tygodni. Jak zatem pomóc ten stres zmniejszyć, zniwelować?

2. Czego rodzice robić nie powinni
Pierwsze dni w przedszkolu wiążą się zwykle z zachwianiem poczucia bezpieczeństwa. Dziecko boi się nie tylko tego co go spotka, ale przede wszystkim tego, że mama nie wróci. Dlatego dobrze jest przez pierwsze dni zabierać dziecko nieco wcześniej, jeśli to możliwe - po obiedzie, jeśli nie - zaraz po podwieczorku.

Bardzo stresująca jest dla malucha sytuacja, gdy większość dzieci poszła już do domu, a on jeszcze nie.
  • Straszyć dziecko przedszkolem (Poczekaj no, już pani w przedszkolu nauczy cię porządku!).
  • Posyłać do przedszkola dziecka, które nigdy dotąd nie zostawało bez mamy - taki początek skazany jest z góry na niepowodzenie.
  • Zaglądać po pożegnaniu do sali, by sprawdzić czy dziecko się bawi. Jeśli nasza pociecha to zauważy, resztę dnia spędzi przy drzwiach, bo skoro mama zajrzała raz, to może jeszcze raz zajrzy.
  • Dzwonić do przedszkola z pytaniem jak sobie radzi nasza pociecha. Zwykle jest tak, że rodzice niepokoją się dużo bardziej niż ich dzieci. Dziecko po 10 - 15 minutach rozgląda się wokoło i zaczyna się bawić, za to mama bardzo zdenerwowana dzwoni kilkakrotnie do przedszkola, by się upewnić, jakie jest samopoczucie jej dziecka. Każdy telefon to konieczność wyjścia z sali wychowawczyni, a więc dodatkowe zachwianie i tak już mocno nadszarpniętego poczucia bezpieczeństwa.
  • Poddawać się ! Jeśli rodzice wzruszeni łzami bądź wkurzeni tupaniem swojej latorośli zdecydują się zostawić dziecko, jeszcze tylko dzisiaj w domu, jest to sygnał dla małego inteligenta, aby jeszcze bardziej demonstrować swoje niezadowolenie. Zwykle jest tak, że jedno ustępstwo rodzica sprawia, że wcześniej czy później dziecko postawi na swoim i zostanie w domu na dłużej.
Opracowała mgr Joanna Dziakowicz na podst. J.Lubowiecka: "Trudności dziecka w przystosowaniu się do przedszkola."

Święto Niepodległości

26

dni

2

godzin

42

minut

57

sekund

Najnowsze galerie